W interpretacji indywidualnej z dnia 26 października 2022 r. (sygn. 0115-KDIT1.4011.516.2022.1.MK) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po raz kolejny potwierdził, że rozwiązanie takie jest prawidłowe. Wydatki takie mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako poniesione w celu uzyskania przychodów, pod warunkiem właściwego udokumentowania zarówno wysokości samego wydatku, jak i faktu wykonywania usług w innej miejscowości. Oczywiście, wydatek powinien mieć również charakter definitywny (tj. bezzwrotny). Bez znaczenia pozostaje w tej sytuacji status podatkowy wynajmującego.
Organ wcześniej już kilkukrotnie potwierdzał możliwość uznania przedmiotowych wydatków za koszty uzyskania przychodu w podobnych stanach faktycznych – m.in. w interpretacji indywidualnej z dnia 17 stycznia 2022 r., sygn. 0115-KDIT1.4011.787.2021.1.MN; z dnia 6 czerwca 2019 r., sygn.: 0115-KDIT3.4011.205.2019.1.AK; z dnia 26 kwietnia 2019 r., sygn.: 0115-KDIT3.4011.104.2019.1.PSZ. W dalszym ciągu wątpliwości może jednak rodzić kwalifikacja podobnej sytuacji na gruncie VAT oraz podatku od nieruchomości.