Powyższe przepisy wprowadzały również kontrowersyjną instytucję domniemania, że rzeczywisty właściciel ma miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, jeżeli druga strona transakcji dokonuje w roku podatkowym (lub obrotowym) rozliczeń z podmiotem mającym siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową. Przy ustalaniu tych okoliczności należało dochować należytej staranności.
Mając na uwadze powyższe, dochowanie należytej staranności w przypadku opisywanych transakcji pozwalało na wyeliminowanie ryzyka niesporządzenia dokumentacji cen transferowych w stosunku do tych transakcji, pomimo takiego obowiązku. O ile przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzowały co należy rozumieć poprzez dochowanie należytej staranności, Ministerstwo Finansów w wydawanych objaśnieniach podatkowych wskazywało, że wystarczające jest pozyskanie od kontrahenta stosownego oświadczenia, w którym kontrahent wskaże, że w danym roku podatkowym (lub obrotowym) nie dokonywał istotnych materialnie rozliczeń z podmiotem rajowym. Uzyskiwanie wspomnianych oświadczeń stało się więc częścią wewnętrznych procedur mających na celu zarządzenie ryzykiem podatkowym w wielu podmiotach.
Obecnie, uzyskiwanie takich oświadczeń jest bezzasadne – przepisy zarówno w zakresie samych „pośrednich transakcji rajowych”, jak i instytucji domniemania, zostały całkowicie wyeliminowane z ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z mocą wsteczną od 1 stycznia 2021 r., a więc od dnia w którym wspomniane przepisy zaczęły obowiązywać. Jednocześnie, bezprzedmiotowa stała się również treść wydawanych w tym zakresie objaśnień podatkowych.